ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

Πρόσφατα είχαμε στο τμήμα μια συζήτηση με ένα καθηγητή για την αποχή από τις εκλογές γενικότερα. Προσπαθούσε να μας πείσει ότι αν θα αποφασίσουμε να απέχουμε από τις οποιεσδήποτε εκλογές να το κάνουμε συνειδητά σαν μια πολιτική πράξη. Ανέφερε μάλιστα ότι στην Κυπριακή Δημοκρατία, λόγο και του νεαρού και της ηλικίας της, ο κόσμος πάει και ψηφίζει από συνήθεια χωρίς καν να ξέρει τις βασικές θέσεις των υποψηφίων. Απλά ψηφίζει παραδοσιακά. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Όμως επειδή συνήθως κάνω τον συνήγορο του διαβόλου του λέω. «Μα κύριε πιστεύω ότι το ποσοστό που εισέρχεται στις κάλπες αναδεικνύει την πολιτική κουλτούρα μιας χώρας. Οι Κύπριοι ασχολούνται με τα κοινά και γι΄ αυτό το 90% και πλέον του πληθυσμού πάει στις κάλπες στις εκάστοτε εκλογές». Αυτός διαφώνησε μαζί μου και μου έφερε ως παράδειγμα μερικές χώρες της Αφρικής που το ποσοστό μπορεί να φτάσει σχεδόν το 100% παρόλα αυτά οι πολίτες έχουν άγνοια για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας τους. Τότε του έφερα και εγώ ως παράδειγμα την Αμερική. Του είπα ότι τα ποσοστά εκεί είναι χαμηλά αλλά ο κόσμος δεν γνωρίζει από πολιτική άρα δεν απέχει συνειδητά αλλά από αδιαφορία και αυτό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτική πράξη. Διαφώνησε μαζί μου και άρχισε να μου αναλύει τις απόψεις του. Επειδή κατάλαβα ότι η κουβέντα μας δεν βγάζει πουθενά συμφώνησα μαζί του για να της δώσω τέλος.
Μερικές βδομάδες μετά από την συζήτηση φτάνουμε στις ευρωεκλογές. Η αποχή ήταν πρωτόγνωρη. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του καθηγητή μου οι Κύπριοι θα πρέπει να ωρίμασαν σε διάστημα περίπου δύο χρόνων από τις τελευταίες Προεδρικές εκλογές όπου το ποσοστό προσέλευσης στις κάλπες ήταν σαφώς πολύ μεγαλύτερο από το ποσοστό των τελευταίων Ευρωεκλογών. Δεν το νομίζω. Πιστεύω ότι ακόμη παραμένουμε πολιτικά ανώριμοι. Ακούω τους ειδήμονες να προσπαθούν να αναλύσουν τις αιτίες της αποχής. Σαν πρώτη αιτία αναφέρουν το γεγονός ότι η εκλογική αναμέτρηση συνέπεσε με το τριήμερο του κατακλυσμού. Και δεύτερον ότι ο λαός ήθελε να στείλει ένα μήνυμα με την αποχή του.
Το δεύτερο το αποκλείω εντελώς, το πρώτο πιστεύω έχει κάποια βάση. Κατ’ εμένα όμως ο κύριος λόγος αποχής είναι ότι δεν ήταν εθνικές εκλογές αλλά ευρωπαϊκές. Ο μέσος Κύπριος πολίτης αγνοεί παντελώς τα βασικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πιστεύει ότι ελάχιστα μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του. Και γι’ αυτό ευθύνονται οι πολιτικοί μας αφού δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία στην ανάδειξη ευρωπαϊκών θεμάτων που αναπόφευκτα επηρεάζουν την ζωή του κάθε ευρωπαίου πολίτη. Έμαθαν να ασχολούνται μόνο με το Κυπριακό δίνοντας του μάλιστα προεκτάσεις ψηφοθηρίας. Ακόμη και στα εκλογικά τους ψηφοδέλτια δεν έβαλαν πρωτοκλασάτα στελέχη αποδεικνύοντας το πόσο λίγο τους ενδιαφέρουν οι ευρωεκλογές. Απλά τις θεωρούν ένα είδος δημοψηφίσματος για τις επερχόμενες βουλευτικές.
Το ερώτημα που γεννιέται είναι. Ποια θα είναι τα ποσοστά αποχής σε περίπτωση που εθνικές εκλογές συμπέσουν με ένα άλλο τριήμερο του κατακλυσμού? Σε καμιά περίπτωση δεν θα είναι στα επίπεδα των ευρωεκλογών αλλά η προσέλευση στις κάλπες θα είναι πολύ μεγαλύτερη. Άρα ευθυνόμαστε και εμείς οι απλοί ψηφοφόροι αφού υιοθετούμε ένα κομματικό ρατσισμό. Μάθαμε να βλέπουμε τις εθνικές εκλογές ανταγωνιστικά. Να βλέπουμε τους άλλους εχθρικά. Να φανατιζόμαστε και να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να εκλέξουμε τον δικό μας υποψήφιο. Ένα άνθρωπο που ίσως να μην γνωρίζουμε την δράση του. Πρέπει όμως να τον ψηφίσουμε γιατί μας τον πρότεινε το κόμμα του μπαμπά. Αυτό θα πει πολιτική ανωριμότητα.