Οι χωρκανές

(ένα φυσιολογικό απόγευμα)

Καλοκαιριάτικο απόγευμα προς σούρουπο. Ο ήλιος μόλις έχει κρυφτεί πίσω από τα βουνά και το θερμόμετρο έχει καλμάρει λίγο. Ώρα δηλαδή που ενδείκνυται για καφεδάκι ή ένα δροσιστικό ποτό στην βεράντα ή περίπατο μέσα στο χωριό.
Η κ. Αντρούλλα με τον σύζυγό της κάθονται στην αυλή του σπιτιού τους και απολαμβάνουν το φραπεδάκι τους. Από το δρόμο που εφάπτεται της αυλής της κ. Ανδρούλλας περνούν για τον καθιερωμένο τους απογευματινό περίπατο η κ. Μαρίτσα με τον άνδρα της . Φτάνουν μπροστά από την αυλή της κ. Ανδρούλλας.

Κ. Μαρίτσα:
- καλησπέρα σας. Τι κάμνετε? Είστε καλά?

Κ. Ανδρούλλα
- οοο… καλησπέρα. Δόξα σοι ο Θεός. Κοπιάστε να πιούμε καφέ.

Κ. Μαρίτσα
- οι οι ευχαριστούμε. Μόλις εσηκωστήκαμε που το τραπέζι. Εν πάει τίποτε κάτω. Είπαμε να πάμε κανένα περίπατο να χωνέψουμε.

Κ. Ανδρούλλα
- μα έτζαι δοκιμάζω σας κόρη. Ελάτε!!!

Κ. Μαρίτσα
- άλλη φορά κόρη Ανδρούλλα. Εν να πάμε τωρα.

Κ. Ανδρούλλα
- ε …ασεν καλα το γινάτη σου.

Η κ. Μαρίτσα συνεχίζει τον περίπατό της με τον άνδρα της. Και η κ. Ανδρούλλα μόλις έχει πιει τη τελευταία ρουφηξιά από το φραπέ της. Αφήνει λίγο να απομακρυνθεί η κ. Μαρίτσα και γυρίζει στον άνδρα της και του λέει:

Κ. Ανδρούλλα
- Μα είδες κωλοήρηση η μαρίτσα? Φάε φάε εγίνικεν όπως το πιθάρι. Το παρπάτημαν εν τζαι καμνει τίποτε αν μεν κλίσει λίο την μασέλαν της. Τζαι ήνταν που τζίνον το παντελονούιν που φορεί σιώρ. Φένουνται τα κωλομέρκα της. Εν αντρέπεται που τους χωρκανούς? Έμαθες ήντα που ακούστηκεν μες το χωρκόν? Η κόρη τις έφαεν τα γρόνια της μες την Αθήναν τζαι ενε καταφερεν να πιασει πτυχίο. Μεν ακούεις λόγια πως επίαν την περασμένη εφτομάδαν να το πιάσουν. Εν για να γλυτόσουν την κόρη τους που τον καλαμαράν τζαι να την πείσουν να έρτει πίσω.

Στο απέναντι στενό η κυρία Μαρίτσα λέει στον άνδρα της:

Κ. Μαρίτσα
- εν να μας τζαιράσει τζαι καφέ η νηστιτζη. Το νερόν της εν το εγευτικε κανένα πλάσμα που δαπάνω τζαι εμάς εν να μας τζαιράσει τζαι καφέ. Έτο εν που αντροπή που μας ελάλεν. Ευτυχώς που εν εκάτσαμε. Εν χτιτζιον τζιμεσα. Ούλλη μέρα κάθετε τζαι απλώνει ζάμπα. Τζίνος ο μάρθακας της εν άνοιξεν το στόμαν του να πει έναν κόπιασε. Πάντα έτσι φτανός ήταν γιαυτόν τον κάμνει ότι θέλει. Ηντα ακούστηκε μες το χωρκό ότι τωρά τελευταίος εν τον φωρούν οι πόρτες να μπεί έσσο. Τζαι αν πεις με ποιον? Με τον κουμπάρο της τον Γιώρκο. Είδαν τους τζαι τους θκιό να μπαίνουν μες τα βοηθητικά πουκάτω που έσσο της.

ΥΓ: Γυναικείε πληθυσμέ μην εξάπτεσαι και μην με κατηγορήσεις άδικα. Η επόμενη ανάρτηση θα έχει σχέση με κουβέντες που ακούστηκαν στον καφενέ αυτού του αγαπημένου και μονοιασμένου χωριού. (οι αρσενιτζοι εν τζαι πασειν πίσω)