Και όμως είναι αλήθεια

Μου έτυχε κάτι απίστευτο. Ούτε εγώ πίστευα στα μάτια μου αλλά ούτε και αυτοί που τους το έλεγα πίστευαν στα αυτιά τους. Όπως ξέρετε εχτές σημειώθηκε διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε ορισμένες περιοχές τις Λευκωσίας. Έτυχε να περάσω από μια από αυτές. Κοντά στην Αθνούπολη από εκεί που πας Δευτερά. (δεν ξέρω τις περιοχές μην με παρεξηγάτε) Σε μια συμβολή λοιπόν δύο κύριων δρόμων και μάλιστα σε ώρα αιχμής ένα όργανο ρύθμιζε την κυκλοφορία αφού τα φανάρια δεν λειτουργούσαν. Μου έκανε εντύπωση ο ζήλος με τον οποίο εκτελούσε το έργο του.( τώρα θα μου πείτε πως ξεχωρίζεις το ζήλο από κάποιον που κάνει το traffic? Τέλος πάντων έτσι μου φάνηκε.) Διασχίζω την διασταύρωση κάνω την δουλειά μου και επιστρέφω μετά από κανένα μισάωρο από τον ίδιο δρόμο. Το όργανο εκεί να εκτελεί με τον ίδιο ζήλο τα καθήκοντά του. Σταματώ στο νεύμα του και περιμένω σήμα του για να ξεκινήσω. Περιμένω 2 λεπτά 3, 4, 5 τίποτα. Όπως ήμουν προσηλωμένος στο όργανο(το αστυνομικό) για να δω το νεύμα και να ξεκινήσω, το βλέπω το όργανο να σηκώνεται(το αστυνομικό) και να φεύγει. Και μάλιστα να περνά και από την διάβαση. Ναι ναι από την διάβαση την ώρα που τα φανάρια δεν λειτουργούσαν, στην περιοχή επικρατούσε σκοτεινιασούρα και στην διασταύρωση μια πλήρης απειθαρχία. Μας αφήνει όλους στο έλεος του Θεού. Ανοίγει το παράθυρο ο διπλανός μου και μου λέει: «Ρε μα έχασεν ο νούς του? Εν πελλός! Πώς θα περάσουμε τώρα?» Χωρίς να χάσω καιρό ξεκινώ αμέσως και περνώ την διασταύρωση πριν κολλήσουμε όλοι εκεί. Κοιτάζω πίσω από το καθρεφτάκι μου… αυτά που είδα πραγματικά δεν μπορώ να σας τα περιγράψω.

Και εγώ διερωτούμενε. Γιατί φεύγοντας ο αστυνομικός πέρασε από την διάβαση πεζών???? Όποιος μου ψυχολογήσει αυτή του την ενέργεια θα τον προτιμήσω για ψυχαναλυτή μου.