Η Ομόνοια και η καπιταλιστική Αριστερά

Ο καπιταλισμος είναι αναμφισβητητα ένα παράλογο οικονομικό σύστημα όπου κάποιοι συσσωρευουν κεφάλαιο για το επενδύσουν σε κεφάλαιο. Από την άλλη ο κουμουνισμός είναι ένα όμορφο, ρομαντικό θα έλεγα, κοινονικοοικονομικό σύστημα όπου ο εργαζόμενος στα πλαίσια του κράτους - εργοδότη θα παράγει ανάλογα με τις δυνατότητες του και θα αμοίβετε ανάλογα με τις ανάγκες του. Δύο συστήματα οξύμωρα που δεν πρόκειται να συνυπάρξουν. Η μάλλον όχι; Στη Κύπρο για ακόμα μια φορά έχουμε την παγκόσμια πρώτη αφού ανακαλύψαμε την συγκεκριμένη πατέντα και τα καταφέραμε περίφημα. Για παράδειγαμ το ιστορικό και ανέκαθεν Αριστερό σωματείο της Λευκωσίας άνηκε στο προλεταριάτο της Κύπρου και αρνείτω σθεναρά να «εταιροποιηθεί». Ήταν η ομάδα του απλού εργαζόμενου των οικοδομών των χωράφιών και των φαπρικών, εξού και το σύνθημα Ομόνοια Λαός... Τώρα το δημοφιλέστερο σωματείο έχει φύγει από τα χέρια του λαού και έχει περάσει και αυτό στα χέρια του κεφαλαίου. Η ιδέα της Ομόνοιας έγινε πλέον κεφάλαιο και κάπιοι «κουμουνιστές» ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια τον παραλογισμό του καπιταλισμού, και συνεπώς το σύνθημα Ομόνοια Λαός έχει μπεί στο ψυγείο. Από την άλλη χώρες με αριστερές και αριστερίζουσες κυβερνήσεις υιοθετούν καπιταλιστικές πρακτικές για να ξεφύγουν από την οικονομική κρίση την ίδια στιγμή που διατυμπανίζουν ότι το παρόν οικονομικό σύστημα ευθύνεται για την παρούσα κατάσταση. Η Κούβα της Μεσογείου, όπως χαρακτίρισαν την Κύπρο στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της, αποδείχθηκε τελικά «φούσκα». Οι κρατικές, ή τέλως πάντων ημικρατικές επιχειρήσεις, κάθε άλλο παρά εξυπηρετούν το λαό όπως προστάζει η Αριστερή ιδεολογία. Τα αριστερά κόμματα διατηρούν επιχειρήσεις και η λέξη Λαός έχει χάσει πλέον τη σημασία της. Τελικά ήρθαν τα πάνω κάτω σε μια περίοδο ιστορική, όπου για πρώτη φορά ο Κυπριακός λαός ξεπέρασε τα ταμπού του και επέλεξε να τον κυβερνά ένας πρώην Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ. Έχω μπερδευτεί.