Προβολή πλήρους προφίλ

Κοπέλια και κοπέλες χαίρεται!!!

Εσhi πολλήν τζαιρόν να τα πουμε τζαι η αλήθεια είναι ότι σας επεθύμησα. Κατά καιρούς επισκεπτόμουν τα blogs σας, απλά δεν σας έκανα σχόλια. Δεν μπορούσα να μπαίνω στη διαδικασία του διαλόγου λόγο έλλειψης χρόνου. Τωρά θα μου πείτε «ρε παλιορόκολε, με παιδί με σhυλλίν τζαι εν εσhις χρόνο»; Έχω κάποιον χρόνο ελεύθερο αλλά προτιμώ να τον ξοδεύω διαφορετικά. Βλέπεται είμαι από εκείνους που δεν έχουν καλές σχέσεις με πλήκτρα και οθόνες. Επίσης στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου, ήμουν εναντίων σε αυτή την μόδα και τάση της εποχής μας που λέγετε κοινωνική δικτύωση. Το blog μου το δημιούργησα στα πλαίσια ενός πειράματος. Προσπαθούσα να ζυγίσω τα θετικά με τα αρνητικά, να υποβάλω τον εαυτό μου στον «πειρασμό» της κοινωνικής δικτύωσης, αλλά κυρίως να σκιαγραφήσω το προφίλ του μέσου Κύπριου blogger.

Όταν δημιούργησα το blog μπορώ να πω ότι είχα εθιστεί. Τους πρώτους μήνες δεν πέρναγε μέρα που να μην το επισκεφτώ 3-4 φορές. Ξύπναγα το πρωί και καθόμουν μπροστά από τον υπολογιστή, έφευγα από το σπίτι και έπρεπε να μπω στο blog έστω και 2-3 λεπτά, πριν κοιμηθώ τα βράδια είχα ανάγκη να δω τα σχόλια που μου έκαναν. Είχα αρχίσει να τρομάζω, δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου και άρχισα να αντιλαμβάνομαι τη δύναμη που ασκεί επάνω μας το διαδίκτυο. Αυτό τον καιρό που απείχα, κατά κάποιο τρόπο και συνειδητά, προσπάθησα να αντιληφθώ ποια ανάγκη μας ωθεί να δημιουργήσουμε ένα λογαριασμό σε μια οποιαδήποτε πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Σύμφωνα με ένα κοινωνικό ψυχολόγο ο πρώτος λόγος είναι η εξατομίκευση του ατόμου. Σήμερα μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας χωρίς την βοήθεια του άλλου. Μπορούμε να δουλεύουμε, να ερχόμαστε στο σπίτι και να τρώμε έτοιμα φαγητά, να πληρώνουμε για να μας καθαρίζουν, και μπροστά από μια άψυχη οθόνη να επικοινωνούμε χωρίς την φυσική παρουσία του άλλου. Ο άλλος λόγος είναι η έλλειψη χρόνου. Είναι πιο εύκολο για το σύγχρονο άνθρωπο να συνομιλήσει μέσα από το διαδίκτυο, σε οποιαδήποτε ώρα τον βολεύει, παρά να μπει στην διαδικασία να επισκεφτεί ένα φίλο του. Επίσης με αυτό τον τρόπο προσπαθούμε να καλύψουμε την μοναξιά μας, όπως είπε. Και τέλος με το να κρύβουμε την ταυτότητα μας πίσω από μια οθόνη μπορούμε να πούμε τις σκέψεις μας εκ του ασφαλούς χωρίς κανένας να μας κρίνει αφού οι επιδράσεις ενδεχομένων διαφωνιών ή ακόμα και απορρίψεων φτάνουν μόλις το 10% σε σύγκριση με το τι θα συνέβαινε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Εσάς ποια είναι η άποψή σας?

ΥΓ. Ενδιαφέρων θα έχει η άποψη της Richienas η οποία είναι και η νεότερη στο χώρο.