Η Ομόνοια και η καπιταλιστική Αριστερά

Ο καπιταλισμος είναι αναμφισβητητα ένα παράλογο οικονομικό σύστημα όπου κάποιοι συσσωρευουν κεφάλαιο για το επενδύσουν σε κεφάλαιο. Από την άλλη ο κουμουνισμός είναι ένα όμορφο, ρομαντικό θα έλεγα, κοινονικοοικονομικό σύστημα όπου ο εργαζόμενος στα πλαίσια του κράτους - εργοδότη θα παράγει ανάλογα με τις δυνατότητες του και θα αμοίβετε ανάλογα με τις ανάγκες του. Δύο συστήματα οξύμωρα που δεν πρόκειται να συνυπάρξουν. Η μάλλον όχι; Στη Κύπρο για ακόμα μια φορά έχουμε την παγκόσμια πρώτη αφού ανακαλύψαμε την συγκεκριμένη πατέντα και τα καταφέραμε περίφημα. Για παράδειγαμ το ιστορικό και ανέκαθεν Αριστερό σωματείο της Λευκωσίας άνηκε στο προλεταριάτο της Κύπρου και αρνείτω σθεναρά να «εταιροποιηθεί». Ήταν η ομάδα του απλού εργαζόμενου των οικοδομών των χωράφιών και των φαπρικών, εξού και το σύνθημα Ομόνοια Λαός... Τώρα το δημοφιλέστερο σωματείο έχει φύγει από τα χέρια του λαού και έχει περάσει και αυτό στα χέρια του κεφαλαίου. Η ιδέα της Ομόνοιας έγινε πλέον κεφάλαιο και κάπιοι «κουμουνιστές» ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια τον παραλογισμό του καπιταλισμού, και συνεπώς το σύνθημα Ομόνοια Λαός έχει μπεί στο ψυγείο. Από την άλλη χώρες με αριστερές και αριστερίζουσες κυβερνήσεις υιοθετούν καπιταλιστικές πρακτικές για να ξεφύγουν από την οικονομική κρίση την ίδια στιγμή που διατυμπανίζουν ότι το παρόν οικονομικό σύστημα ευθύνεται για την παρούσα κατάσταση. Η Κούβα της Μεσογείου, όπως χαρακτίρισαν την Κύπρο στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της, αποδείχθηκε τελικά «φούσκα». Οι κρατικές, ή τέλως πάντων ημικρατικές επιχειρήσεις, κάθε άλλο παρά εξυπηρετούν το λαό όπως προστάζει η Αριστερή ιδεολογία. Τα αριστερά κόμματα διατηρούν επιχειρήσεις και η λέξη Λαός έχει χάσει πλέον τη σημασία της. Τελικά ήρθαν τα πάνω κάτω σε μια περίοδο ιστορική, όπου για πρώτη φορά ο Κυπριακός λαός ξεπέρασε τα ταμπού του και επέλεξε να τον κυβερνά ένας πρώην Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ. Έχω μπερδευτεί.

Μια άλλη παγκόσμια πρωταθλήτρια

Έχει αναστατώσει την υφήλιο, έχει προκαλέσει περισσότερο ντόρο από την απογοητευτική εμφάνιση του Μέσι, από το τέρμα της Γερμανίας απένατι στην Αγγλία, τις ηγετικές ικανότητες του Φορλάν, ακόμα και από την Ισπανία του Μπόσκε. Μα αναφέρομαι φυσικά στη νέα τάση της εποχής, τη Βουουουββββουουζέλα!!! Την γνωρίσαμε μέσα από το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ν. Αφρικής και μας έχει πάρει τα αυτιά και τα μυαλά. Οι απόψεις διίσταναται και δεν θα ήταν μεγάλη υπερβολή αν λέγαμε ότι ξαναέβαλε την υφήλιο σε μια ψυχροπολεμική περίοδο μοιράζοντας τον κόσμο σε δυο μεγάλα στρατόπεδα, τους Βουβουζελικούς, αυτούς που πιστευουν ότι η Βουβουζέλα είναι αναπόσπαστο κομάτι της κουλτούρας των Αφρικανών και πρέπει να το σεβαστούμε, και τους αντι-βουβουζελικούς, αυτούς που θεωρούν ότι θα πρέπει να απαγορευτεί η χρήση της στα γήπεδα αφού παρεμποδίζει την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα. Το σίγουρο είναι ότι η Βουβουζελομανία έχει κατακτήσει το παγκόσμιο και φαίνεται να είναι η νέα εμπορική ευκαιρία.

ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ

Τρίτη και δεκατρείς, σε μια σύγχρονη εποχή που ακόμα οι δεισιδαιμονίες δομούν τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Είτε είστε προληπτικοί είτε όχι, σίγουρα συμφωνείτε ότι αυτή η μέρα έχει κάτι το δαφορετικό. Οι προκαταλήψεις είναι μέρος της παράδοσης αυτού του τόπου και του λαού. Έχουν συσσωρευτεί στο πέρασμα των αιώνων και κατάλοιπά τους έχουν ταξιδέψει μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Παραδείγματα κυπριακών δεισιδαιμονιών είναι:

*(προσθέστε εαν γνωρίζετε άλλες)


1) Να μην μετακεινούνται αυγά και λάδι τα βράδια.
2) Η λεχώνα να μην βγένει έξω από το σπίτι τα βράδια πριν αποσαραντώσει.
3) Να μην γύρνεις το λάδι ή το νερό ανάποδα.
4) Μαυρος γάτος.
5) Κοράκι κοντά στο σπίτι σου.
6) Να δείς ιερέα μόλις ξυπνήσεις.
7) Να μην αφήνεις την πόρτα της ντουλάπας σου ανοικτή.
8) Να μην αφήνεις το ψαλίδι ανοικτό.
9) Οι φυσαλίδες μέσα στον καφέ.
10) Να χυθεί αλάτι στο πάτομα.
11) Να μην κόβεις ύφασμα για ράψιμο το Σάββατο.
12) Τα ξεκαρδιστικά γέλια ημέρα Παρασκευή.